Zondag dertien oktober, niet de eerste keer dat die vuilnekken van het vijfde denken dat ze drie punten bij ons kunnen halen. Hebben ze dan niks geleerd van de vorige keren? Ik zal iedereen even herinneren aan de analogie die jaar op jaar stand houdt.
"Als een vader die met zijn baldadige zoontje speelt, als een werknemer die de nieuwe stagiair beet neemt, als een GZ-psycholoog die zijn gestoorde cliënt wederom een misstap ziet begaan. Scenario’s waar er een dusdanig duidelijke sociale hiërarchie bestaat, dat de acties van de onwetenden niet letterlijk genomen worden. Het kind, de stagiair en de cliënt kunnen allen niet verder kijken dan hun eigen horizon, dat is nou eenmaal hoe zij zijn. Je kunt het ze ook niet kwalijk nemen. Je leert ze stapje voor stapje wat het betekent om fucking normaal te doen."
Als wij willen, domineren wij hen binnen de lijnen, geven we hun moeders langs de kant een veeg en hun vaders onze liefdessappen. Maar helaas, tot dat de eerste vijf minuten voorbij zijn, waarin het vertrouwen uit hun kleine apenbreintjes stroomt, zullen zij zich gedragen als gelijken.
Om de moeders van het vijfde wat af te koelen besloot de grote heer om het eens flink te laten regenen. Dit bracht mij op een grandioos idee om de tegenstanders te imponeren en het publiek te enthousiasmeren. Ik besloot een symbolische slide tackle in te zetten, vlak voor de voeten van de spits (trampolinepark veenemans). Een aantal van de verstandelijk gehandicapten van vijf ervaarden stuiptrekkingen. Die slide tackle leek namelijk verdomd veel op de 0-1 van onze vorige ontmoeting. Hiermee was de toon gezet voor een over-fanatieke, met tackles en chagrijn overgoten super sunday.
Zoals de recensenten hebben voorspeld was het pure controle door de ridders van vier. Met bravoer lieten we het balletje rondgaan en werden de vrije mannetjes gevonden. Al het verdedigende werk was simpel op te lossen door een zijwaarts stapje, een fysiek zetje of een verbaal grapje. Beruchte nieuwkomers Rick Lugtenberg en Jorrik Smit beoogden hun handtekening achter deze wedstrijd te zetten. De eerstgenoemde heeft zelfs gesteld om het vierde fucking kampioen te maken. Maar van die prut praat is nog akelig weinig terecht gekomen. Zo bleek ook toen hij een 1-op-1 nonchalant op de keeper schoot. De eerste helft was een heus kansenfestijn zonder verzegeling. En daar, als een vuile aal op anabolen, glibberde er een blond huichelaartje langs de verdediging. Al kokhalzend werd er geprobeerd om hem af te stoppen. Tevergeefs. Het geeft de bal voor op grote-buik-grote-mat en daar ging die. 1-0. Koppie omlaag.
Godzijdank zijn de routiniers hersteld van hun verkoudheid en gekraste enkel, en in staat om de tweede helft een begin te maken aan de comeback. Ten Broeke (vorige keer matchwinner), Ijsseldiva, Smit en Meijerman maakten plaats voor Carnavalk, TBJesser, Christiano en Krul. Deze kwaliteitsinjectie zou ervoor moeten zorgen dat we in z'n beetje zes minuten voor zouden staan. Maar dan zul je net zien. Christiano Boerkampo na vijf minuten eraf. Geblesseerd aan zijn kuit. Een minuut voordat hij er twee in zou schieten. Dat is toch wel de vloek van het potentieel. Waar zou CB7 zijn geweest als zijn voet, enkel, scheenbeen, kuit, knieën, bovenbeen, hamstring, bilspieren, onderrug en romp hem niet in de steek hadden gelaten? Ik denk dat we het er allemaal wel over eens zijn dat hij ervoor had gezorgd dat we het hier op de VV niet meer over Maikel Kieftenbeld zouden hebben.
Mijerman was gelukkig nog warm en kon er na wat behendig schuifwerk van Ten Broeke gewoon in, heerlijk weer 150 kilo extra genot in het veld (en van de bank). Met Meijerman in het veld als Führer voerden we de druk op en in combinatie met een paar fijne overtredingen van Woeri en TBjesser bracht dit de pure onkunde van het vijfde weer naar boven. Toch begonnen de zenuwen wat op te spelen bij de godenzonen van vier + technische staf. Nergens voor nodig natuurlijk want daar is Rik, onze kampioenen maker en Piet. Een puntgave bediening op het zijhoofdje van onze Piet (Piet! Piet! Piet!) en de bal ging keurig in het hoekje. HEURLIJK! Helaas bleef het hierbij, een 1-1 waar het vijfde weer gelukkig mee kan zijn. En wij, weer geen Super Sunday verloren. Op 9 maart 2025 dit varkentje maar is even wassen.
Enfin, de wedstrijd voorbij en op naar de kantine. De kratjes halve liters Paulaner weisbier schreeuwden naar ons als 30 hongerige jonge vogeltjes wachtend op voer. De middag vorderde, de pullen vlogen over tafel en Saïd werd bekend met het drankje Flügel, heurlijk. Met een prachtig gast optreden van de enige echte Luuk Visscher (Luuk bedankt) werd de middag afgesloten. Degene die nog konden hebben hun weg vervolgd naar de plaatselijke kroeg, maar of dat nog zo’n succes was? Visscher zal het weten.
Toch hebben we vandaag ook weer een bult geleerd;
* Ringo maakt ons toch echt geen kampioen
* Valk, bonen & Tieman zijn volgens Stom NSB’ers
* Saïd likes Flügel
* Piste doeken blijven niet hangen met ducttape
* Temu heeft niet alleen maar troep
* Scoren wij niet? Bel PietDat was ‘m dan, op naar zondag, Lahmacun na de pot 🫶
No_Licky_Tha_Flamouse96 en Benjamin