“Goed kunnen verliezen is veel moeilijker dan goed kunnen winnen” ~ Luuk Visser
Zondag 9 maart.
Daar zijn we weer! Na een aantal weken schitteren van afwezigheid op de Lemelerveldse Velden mochten we vandaag weer aantreden tegen de nageboortes van het vijfde.
Onder het genot van een heerlijk zonnetje strompelt het sterrenensemble (met wat zand in de motor) het sportpark Heidepark op.
Na wat tellen en nog een keer tellen daalt het besef dat we vandaag maar 13 spelers hebben en dat kan nog wel is zwaar worden na een carnavalsweekend. Dat geeft gelukkig niet, van zenuwen geen sprake.
Naast het heuglijke nieuws dat de witte Keniaan zijn eerste date van zijn leven heeft en daarom niet aanwezig is kwam het moment van Valk (prins carnaval Robert de eerste) dat hij raak heeft geprikt, yes een kratje voor ons!
Enfin, dat was de voorbereiding. De wedstrijd begon en het meesterlijke schaakspel van inval trainer/leiders wierp zijn vruchten nog niet af. Na een aangeraakt afstandsschot stond keffertje zoals altijd weer aan de grond genageld. 1-0. De wedstrijd ging op en neer waarbij Len het toch gemakkelijk de stand op 1-4 had kunnen zetten, dit gebeurde niet. Helaas viel wel de 2-0, hoe deze goal ging weet ik niet meer.
Hoogtepuntje wat nog wel waard is om te vermelden; Leon Wynia, je weet wel, dat nare zielige ventje kreeg 200 kilo puur genot Tutink bovenop hem. Uitgeschakeld. Huilen. Aanstellen. Als een kleine bitch die iets te hard werd genomen met aanloop zonder spuug. Zielig van het veld lopen, geen super Sunday. Wat een miet is het toch.
2-0 verloren, het moest een keer gebeuren.
Verder een leuke super Sunday gehad, de oude garde naar huis (carnavalsgriep), Niek bedacht spelletjes, Benji had plezier en de witte Keniaan was er niet. De zondag kon niet beter.
Op naar zondag. Turkse Kracht thuis, altijd leuk.
NoNo_LickFlamouse69X